REYHANİ
Gördüm yatağında iniliyordu
Kurumuş, sararmış, solmuş Reyhani
Söylenen her yerde anılıyordu
Eyvah! Tek başına kalmış, Reyhani
Bakışı der Erzurum’dan ırağam
Uçtu arım, bitti balım boş kovam
Bir zamanlar demiş zor ağam ağam
Sormamışlar nasıl olmuş Reyhani
Zalım gurbet başlı başına çile
Divani turabi oldu vesile
Sorduğuma cevap vermedi bile
Başka bir hayale dalmış Reyhani
Aşıklıkta erişilmez sanatı
Gahi espirisi hoş muhabbeti
Bir nefesmiş bu dünyanın serveti
Her varlığı gözden silmiş Reyhani
En yakınlarının bitmiş sevgisi
Hastanın gelir mi göze uykusu
Hayel olmuş bunca yaşam öyküsü
Ne söylemiş ne de çalmış Reyhani
Bitmez Reyhani’nin şöhreti şanı
Yıl ikibin altı mevsimin soni
Tarih on aralık bir Pazar günü
Bir de haber aldım, ölmüş Reyhani
EMİNOĞLU hiçbir aşık gülmemiş
Sevmiş amma sevdiğini almamış
Naşı bile Erzurum’a gelmemiş
Mezarı gurbette kalmış Reyhani.
